|
EJERCICIOS DE MORFOSINTAXIS |
|
|
Volver a ACTIVIDADES |
|
EJERCICIOS DE MORFOSINTAXIS |
|
|
Volver a ACTIVIDADES |
1. Declinaciones · 2. Verbos · 3. Sintaxis
Sintaxis
|
1. Completivas |
|
| Gerundio y gerundivo | |
| Supino | |
1.
Aristídes nonne ob eam causam expulsus est patria,
quod praeter modum iustus esset?
2.
Cum Antonius rediit in Italiam, nemo non in periculo
Pomponium Atticum putaverat.
3.
Hannibal bellis distractus nonnihil temporis litteris
tribuit.
4.
Nonnulla pars militum domum discesserant.
5.
Num eorum senectus
miserabilis est, qui se agri cultura oblectant?
6.
Quid hominem octoginta anni iuvant, per inertiam
exacti?
7.
Quid? si patriam prodere
conabitur pater, silebitne filius?
8.
Quousque tandem abutere,
Catilina, patientia nostra?
9.
Romanis bellum indicemus an non?
10.
Tanta prosperitas Caesarem
est consecuta, ut nihil ei non tribueret Fortuna.
11.
Utrum animus immortalis est an simul cum corpore perit?
12.
Videtisne ut apud Homerum saepissime Nestor de
virtutibus suis praedicet?
13.
Visne mutemus locum an in ista insula sedentes sermonem
producemus?
Consul
non solum publicas, sed etiam privatas iniurias ultus est.
Errabas,
Verres, et vehementer errabas.
Et
proavus Murenae et avus praetor fuit.
Etenim
erat eo splendore, qui ex clarissimis gemmis esse debebat.
Etsi
irati erant, tamen paruerunt.
Giges
a nullo videbatur, ipse autem omnia videbat.
Haec
vero quae dicitur vita mors est.
Hic
vivit? Immo
vero, etiam in senatum venit.
Humana
omnia brevi dilabuntur; at ingenii egregia facinora immortalia sunt.
Ipse
nihil scribo, sed lego libentissime.
Leo
asinum evocat et iubet vocem premere.
Miltiades
reliquit Chersonesum ac rursus Athenas demigravit.
Non
domo dominus, sed domino domus honestanda est.
Postulo,
sive aequum est rogo.
Quid
de pratorum viriditate aut arborum ordinibus aut vinearum olivetorumve
specie dicam?
Solet
aliud sentire et dicere.
Verum
de Metello dicam alio loco.
Videamus,
igitur, quid isti philosophi doceant.
Diu
magnum inter mortales certamen fuit, vine corporis an virtute animi res
militaris procederet.
Experiri
volui verum falsumne mihi esset relatum.
Inter
praetores contentio magna fuit utrum moenibus se defenderent an obviam irent
hostibus.
Perquiritur
suamne propter dignitatem an propter fructus aliquos virtus expetatur.
Pugere
an manere tutius esset in incerto erat.
Quaesivit
viveretne ipse.
Saepe
quid rectum sit apparet, quid expediat obscurum est.
Socrates,
dementiae accusatus, quaesivit num eius fabulae desipientis viderentur.
Fecisti
mihi pergratum quod libros Ciceronis ad me misisti.
Accessit
etiam quod pars equitatus se trans Rhenum receperat.
Hoc
nos pessimos facit, quod nemo vitam suam respicit.
Multum
detraxit Eumeni, quod alienae erat civitatis.
Illud
Reguli est admiratione dignum, quod captivos retinendos censuit.
Indignor
quod tam pauci virtutem colunt.
Praetereo
quod nobis ultro bellum intulistis.
Aio
te, Aeacida, Romanos vincere posse.
Antonius
iussit Ciceronis interfecti caput sibi afferri.
Avarus
aegre patitur vicinum suum se esse ditiorem.
Beatus
esse sine virtute nemo potest.
Caesar
milites pontem rescindere iussit.
Demosthenes
ad fluctus maris declamare solebat.
Dux
hostium urbem diripi passus non est.
Dux
iuravit se nisi victorem in castra non reversurum.
Ego
non utilem arbitror esse nobis futurarum rerum scientiam.
Et
prodesse volunt et delectare poetae.
Incipe,
parve puer, risu cognoscere matrem.
Indignati
sunt patres tribunos plebis tam insolenter egisse.
Leges
civem romanum verberari non sinebant.
Minime
miror te tuis operibus laetum esse.
Naturam
mutare pecunia nequit.
Puer
paribus colludere gestit.
Romani
credebant fore ut Galli a Caesare vincerentur.
Scimus
naturam non mutari sed emendari posse.
Solem
Persae Deum esse credebant.
Tales dixit aquam esse initium rerum.
Apparet
nisi in bonis amicitiam esse non posse.
Cogor
belli socius esse.
Dicitur
Afrani toga convenisse Menandro.
Difficillimum
est se ipsum vincere.
Et
in pace et in bello clarum fieri licet.
Expedit
onmibus rempublicam esse salvam.
Facinus
est vincire civem romanum, scelus verberare, prope parricidium necare.
Fama
est Themistoclem venenum sua sponte sumpsisse.
Matronae
dicuntur Brutum ut parentem annum luxisse.
Miltiades,
multum in imperiis magistratibusque versatus, ad cupiditatem imperii trahi
videbatur.
Necesse
est discordia civili rempublicam interire.
Non
te paeniteat duros subire labores.
Nuntiatur
magnum exercitum appropinquare.
Prima
virtus est vitio carere.
Respublica
peritura videtur.
Traditum est Homerum caecum fuisse.
Casu
accidit ut Caesar non adesset.
Epicurus
discipulos hortabatur ut amicitiam omnibus rebus humanis anteponerent.
Expedit
omnibus ut e vita omnis dissimulatio tollatur.
Hunc
magnis pecuniis persuadet ut ad se transeat.
Iam
in eo erat ut Miltiades oppido potiretur, cum subito procul ignis visus est.
Ius
est belli, ut qui vincant imperent quae velint.
Necesse
est ut me quam primum convenias.
Oportet
ut reipublicae duo consules praesint.
Orandum
est ut sit mens sana in corpore sano.
Persaepe
accidit ut utilitas cum honestate repugnare videatur.
Reliquum
est ut de senectutis oblectamentis pauca dicamus.
Rogo
vos auxilio mihi quam celerrime veniatis.
Si
turpitudo peius est quam dolor, sequitur ut dolor malum non sit.
Soli
sapienti contingit ut nihil faciat invitus.
Videant
consules ne quid respublica detrimenti capiat.
Caesar
edicto vetuit, ne quis militum vallum transiliret.
Casus
quidam ne id facerem impedivit.
Miltiades
timebat ne classis regia adventaret.
Multi
falso verentur, ut hoc, quod ab aliis multis perfertur, natura pati possit.
Naturae
lex prohibet ne quid falsum dicere audeamus.
Omnes
labores te suscipere video, timeo ne non possis sustinere.
Per
Afranium stabat quominus proelio dimicaretur.
Pythagoreis
interdictum erat ne faba vescerentur.
Timor
ceperat milites ne ducis vuinus mortiferum esset.
Vereor
ut placari possit.
Consul
non dignus visus est, cui tantum negotium committeretur.
Digni
estis, quibus utar amicis.
Est
aliquod numen praestantissimae mentis, quo haec omnia, quae videmus,
reguntur.quibuscumque rebus opus erit amico, ei praesto sis.
Fuit
consul mirifica vigilancia, qui toto suo consulatu somnum non viderit.
Misit
ad me statim servum, qui salutaret.
Mortalis
nemo est, quem non attingat dolor morbusque.
Multitudinem,
quam secum duxerat, in agris collocavit.
Natura
sensibus adiunxit rationem, qua regerentur animi appetitus.
Qui
virtutem adeptus erit, ubicumque erit gentium, a nobis diligetur.
Serit
arbores, quae alteri saeculo prosint.
Atticus
honores non petiit, quod non capi possent conservatis legibus.
Cum
vita sine amicis insidiarum plena sit, ratio ipsa nos monet amicitias
comparare.
Ea
urbis pars, quia postrema aedificata est, Neapolis nominatur.
Hostes
confligere noluerunt, quod exiguas copias haberent.
Liberalibus
studiis pueros erudimus, non quo virtutem dent, sed quia animum ad
accipiendam virtutem praeparant.
Miltiades
ab inimicis aceusatus est, quod societatem cum rege Persarum fecisset.
Quando
vita, qua fruimur, brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere
debemus.
Tibi
maximas gratias ago, quod me omni molestia liberas.
Esse
oportet ut vivamus, non vivere ut edamus.
Athenienses
classem Miltiadi dederunt, ut insulas bello persequeretur.
Legem
brevem esse oportet, quo facilius ab imperitis teneatur.
Loco
angusto copias instruxit, ne multitudine hostium circumiretur.
Dionysius
tyrannus, ne tonsori collum committeret, tondere filias suas docuit.
Gabinium
arcesserunt, quo maior auctoritas sermoni inesset Socrates dicebat se, quo
melius cenaret, obsonare ambulando famen.
Nemo
tam ferus est ut non mitescere possit.
Pomponius
sic graece loquebatur, ut Athenis natus esse crederetur.
Araris
tanta lenitas est, ut utram in partem fluat oculis iudicari non possit.
Nemo
tunc fuit Syracusis, quin hoc audiret, quin sciret.
Ruere
illa non possunt, ut haec non eodem labefactaba motu concidant.
Hannibal
adeo gravi morbo oculorum affectus est, ut postea numquam dextro bene usus
sit.
Nero luxuriam adeo provexit, ut aureis retibus piscaretur.
Sunt
qui quod sentiant, etsi opportunum sit, non audeant dicere.
Etsi
crimine Pario est accusatus, tamen alia fuit causa damnationis.
Datis
etsi non aequum locum suis videbat, tamen confligere cupiebat.
Tametsi a duce et a Fortuna deserebantur, nostri omnem spem salutis in virtute ponebant.
Demosthenes,
quamquam eminet inter omnes oratores, tamen non semper implet aures meas.
Licet
omnia pericula in me impendeant, succurram.
Druentia
amnis, cum aquae vim ferat ingentem, tamen non navium patiens est.
Socrates,
cum facile posset educi e custodia, noluit.
Ut rationem Plato nullam afferret, ipsa me cius auctoritas frangeret.
Dum
res maneant, verba fingant arbitrio suo.
Ego,
si bonam faman mihi servavero, sat ero dives.
Ego,
si Scipionis amicitia me moveri negem, mentiar.
Manent
ingenia senibus dummodo permaneat studium et industria.
Oderint, dum metuant.
Si
nihil aliud fecistis, sat praemii habetis.
Si
possent homines facere sibi sortem nascendi, nemo esset humilis, nemo
egenus.
Si
quid contra rempublicam paravisti, nefarium suscepisti scelus.
Si
Roscius has inimicitias vitare potuisset, viveret.
Si
sciens te fallo, omnes me dii perdant.
Si tu et Tullia valetis, ego et suavissimus Cicero valemus.
Parvi
sunt foris arma, nisi est consilium domi.
Si
venisses ad exercitum, a tribunis militaribus visus esses.
Tempora
si fuerint nubila, solus eris.
Aristides,
sexto fere anno postquam erat expulsus, in patriam restitutus est.
Asinus,
ut vidit ferum impune laedi, calcibus frontem extudit.
Caesar,
cum Pompei castris appropinquaasset, ad hunc modum aciem instructam animum
advertit.
Carpe
diem, donec senectus abest morosa.
Cato,
quoad vixit, virtutis laude crevit.
Consul,
postquam vidit nihil insidiis proficere, obsidionem relinquit.
Cum
ver esse coeperat,
Verres dabat se labori atque itineribus.
Ducentis
annis antequam Romam caperent Galli in Italiam transcenderunt.
Dum
pauca mancipia retinere vult, fortunas omnes perdidit. Expecta, dum Atticum
conveniam.
Dum
vires animique sinunt, tolerate labores.
Expectare
dum hostium copiae augeantur summae dementiae est.
Fuit
haec gens fortissima, dum Lycurgi leges vigebant.
Fuit
tempus, cum in agris homines, bestiarum more vagabantur.
Haunibal
iam subibat muros, cum repente Saguntini patefacta porta erumpunt.
Horatius
Cocles impetum hostium sustinuit, quoad ceteri pontem interrumperent.
Hostes,
simul ac ex fuga se receperunt, statim legatos de pace ad Caesarem miserunt.
Hostes,
ubi primum equites conspexerunt, terga verterunt.
Membris
utimur, priusquam didicimus cuius ea utilitatis causa habeamus.
Non
defatigabor, priusquam opus hoc perfecero.
Pyrrhus
rex, cum oppidum oppugnaret in Peloponeáo, lapide ictus interiit.
Tua res agitur, paries cum proxiinus ardet.
Ut
sementem feceris, ita metes.
Tantum
eris, quantum habebis.
Quanto
superiores simus, tanto nos geramus submissius.
Res
longe aliter atque sunt ad te delatae acciderunt.
Aliae
sunt legati partes atque imperatoris.
Ut
quisque est vir optimus, ita maxime gloria ducitur.
Quo
quisque est doctior, eo est modestior.
Haec,
sicut exposui, ita gesta sunt.
Accipere quam facere praestat iniuriam.
SINTAXIS DE LAS FORMAS NOMINALES DEL VERBO
Lucius
Catilina fuit alieni appetens, sui profusus.
Male
parta male dilabuntur.
Nimium
longa properanti omnis mora est.
Occisus
Caesar aliis pessimum, aliis pulcherrimum facimus videbatur.
Lentulo
gloriae fuit bene tolerata paupertas.
Galli,
hane adepti victoriam in perpetuum se fore victores confidebant.
Dionysius cultros metuens tonsorios candenti carbone sibi barbam adurebat.
Legatí
descenderunt ad regem, petituri veniam.
Onme
malum nascens facile oppriinitur, inveteratum fit plerum,que robustius.
Sublata
amicitia, quae potest esse vitae iucunditas?
Te
veniente die, te decadente canebam.
Romani,
urbe reliqua capta, arcem retinuerunt.
Exercitus,
hostibus vietis, domum .rediit.
Puerulo
me, pater meus Hamilear in Hispaniam imperator profectus est.
Me,
diis propitiis, ante brumam expectabis.
Tu
nihil dices faciesve, invita Minerva.
Cicerone, consule, Catilina coniurationem patravit ad rempublicam evertendam.
Pietati
summa tribuenda laus est.
Diomedon,
rogatu Artaxerxis, Epaminondam pecunia corrumpendum susceperat.
Commorandi
natura deversorium dedit, non habitandi locum.
Memoriae
augendae maxima et una ars est, exercitatio et labor.
Seribendi
recte sapere est et principium et fons.
Sunt
nonnulli acueridis puerorum. ingeniis non inutiles ludi.
Musicam
natura ipsa videtur nobis dedisse ad tolerandos facilius labores.
Iniurias
ferendo maiorem laudem quam ulciscendo merebere.
Vigilando
et consulendo prospere onmia flunt.
Voluptatem
ex discendo capio maximam.
Hannibal patriam defensum revocatus est.
Legati
ad senatum venerunt auxilium postulatum.
Constituerunt
ea nocte sicut salutatum introire ad Ciceronem.
Post
longum serme cubitum discessimus.
Incredibile
memoratu est quantum brevi civitas creverit.
Nefas
est dictu miseram fuisse talem senectutem.
Sinite
vobis, referam visu et auditu horrida.
Eo
tempore prodigium visu mirabile
fuit.
|
|
ACTIVIDADES - NOMISMA 2000 - F. MANZANERO
